Ang Soro at Ang Magtotroso

Isang araw, tumatakas ang isang tusong soro mula sa mga mangangaso at kanilang mga aso. Kailangan niyang makaligtas, kaya't mabilis siyang tumakbo patungo sa bahay ng isang magtotroso na malapit lang doon. Mabait ang magtotroso at naawa siya sa takot na takot na soro, kaya sinabi niyang magtago ito sa kanyang bahay.

Hindi nagtagal, dumating ang mga mangangaso at kumatok sa pintuan ng magtotroso. Tinanong nila kung nakita niya ang soro. Ayaw ng magtotroso na sirain ang kanyang pangako sa soro, pero ayaw din niyang magsinungaling. Kaya't sinabi niya na hindi niya nakita ang soro, subalit palihim niyang itinuro ang lugar kung saan ito nagtatago. Hindi naintindihan ng mga mangangaso ang kanyang pahiwatig, kaya nagpasalamat sila at umalis upang maghanap sa ibang lugar.

Nang maging ligtas na ang paligid, lumabas ang soro at handa nang umalis. Inaasahan ng magtotroso na magpapasalamat ang soro, pero tahimik lang itong lumakad palayo. Nagulat ang magtotroso at tinanong ang soro kung bakit hindi ito nagpapasalamat sa kanyang tulong.

Sumagot ang soro, "Kung talagang gusto mo akong tulungan, hindi mo sana binigyan ng anumang pahiwatig ang mga mangangaso kung nasaan ako." Pagkasabi nito, bumalik ang soro sa gubat, iniwang nag-iisip ang magtotroso tungkol sa kanyang ginawa.